نقد سیاست های دوران ریاست جمهوری روحانی

 
             نقد سیاست های دوران ریاست جمهوری روحانی
             نقد سیاست های دوران ریاست جمهوری روحانی
           دکتر سید ابوالفضل حسینی – 7/ 8/ 1397
         فرمانداری سبزوار

فایل  pdf این مقاله را از دریافت نمایید. آدرس زیر 

https://mail.google.com/mail/u/0?ui=2&ik=c9bcc9658b&attid=0.2&permmsgid=msg-a:r-982414178714805078&th=17121e959d3f77db&view=att&disp=inline&realattid=f_k8bt9v0e1

در تاریخ هفتم آبان 1397 از نمایندگان احزاب و سمن های سبزوار در فرمانداری دعوت به عمل آمد. آقای نوروزیان (معاون سیاسی امنیتی استاندار خراسان رضوی) مهمان ویژه بود. آقای احمد برادران (فرماندار سبزوار) خوشامد گویی داشت و گزارشی از حدود 73 سمن، 30000 دانشجو، 52000 دانش آموز 8000 فرهنگی و... سبزوار ارائه کردند. مجید نیکفر (مشاور فرماندار) به معرفی افراد حاضر پرداختند که معلوم شد، چهره های فرهیخته و بسیار خوبی در جمع هستند.
پس ازآن فرماندار، مدیریت جلسه را به من سپردند و من به شوخی گفتم: " در دفتر فرمانداری، فرمان، از دست فرماندار گرفته شود، مشکلی پیش نمی آید؟!" یک ساعت بیشتر زمان نداشتیم.
از جمع خواستم که صحبت را شروع کنند، دیدم بسیاری مایلند که شروع کننده نباشند و ریش سفیدی کار دستم داد! همه خواستار شروع گفت و گو توسط بنده بودند. شروع کردم و پس از آن تعدادی از حاضران سخنان مفیدی بیان کردند که از آن میان، مختصراً به دو مورد اشاره می شود:
 سید ابوالفضل حسینی: بسم الله الرحمن الرحیم. من کلیاتی را بگویم تا دوستان بحث را دنبال نمایند. ما  پس از انقلاب، نوعی جمهوری اسلامی داریم که هنوز هم برای بسیاری از روشنفکران، در مورد ماهیت آن سوال هست! زمانی که در پاریس از امام خمینی پرسیده شد که جمهوری آینده ی مورد نظر شما چگونه است؟ گفتند: " به همان صورت که در همه جا هست" و امروز می بینیم که چنان نیست. نوع جمهوریت، در جمهوری اسلامی ایران با همه ی جهان متفاوت است. ما امروز نوعی خاص از جمهوریت را داریم. به نام، سال ها، قبل از ما "جمهوری اسلامی پاکستان" پیش از انقلاب  وجود داشت( بعد از جدایی از هندوستان). بعد انقلاب ایران هم، "جمهوری اسلامی افغانستان"  بوجود آمده است. اکنون حدود چهار تا جمهوری اسلامی در جهان هست که ما با همه ی آن ها هم تفاوت داریم و عمده ی تفاوت هم بر می گردد به ساختار نظام ولایت فقیه.
  یکی از مشکلات نظام در ایران این است که گردش قدرت که در جمهوریت های پیشرفته جهان مرسوم است، در این جا وجود ندارد. مثلاً در طول چهل ساله ی بعد از انقلاب، یک شبکه قدرتی بوجود آمده که خاندان هزار فامیل قبل از انقلاب را تداعی می کند. این شبکه در ارکان اصلی، دیگر اجازه ی گردش قدرت را نمی دهد. (همه ی سطوح امور اجرایی مورد نظر نیست). در این شرایط احزاب رشد نمی کنند. این شبکه اجازه ی رشد را به احزاب نمی دهد. اکنون حدود 300 تشکل سیاسی و حزب دارای پروانه از وزارت کشور داریم که برای پُزِ دموکراسی دادن در جهان قشنگ است! ما هم مثل آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان و.. که دو یا سه حزب اصلی دارند، سلایق کلی داریم که می توانند در چند حزب بزرگ جای بگیرند. مثلاً اکنون چند گرایش کلی در درون نظام وجود دارند ، مثل اصولگرایان و اصلاح طلبان و.... مشکلاتی بر سر راه اتحاد احزاب اصولگرایان با خودشان و نیز اصلاح طلبان با خودشان وجود دارد تا احزاب بزرگ تشکیل دهند. راجع به چرایی و چگونگی آن فعلا سخنی نمی گویم.
 همان شبکه قدرت، سبب شده که تاحد زیادی فساد در کشور نهادینه شده، روز به روز هم بدتر شود به گونه ای که در این شرایط، متاسفانه بسیاری امیدی به اصلا ح سیستم ندارند! زیرا نمی شود با مراکز فساد آفرین برخورد شود.
 آقای دکتر ربیعی وزیر محترم سابق کار و امور اجتماعی و سخنگوی فعلی دولت را می شناسیم. ایشان سابقه ی معاونت در وزارت اطلاعات دارند. من حدود ده سال پیش کتابی از ایشان خوانده ام به نام "زنده باد فساد!" همین آقا که فساد شناسترین وزیر کابینه است، با روش های کلاشی و پولگیری برخی از نمایندگان، زمین خورد! استیضاح شد و رای اعتماد نگرفت! این رفتار با ایشان را، نماد بسیار بدی از گسترش فساد می دانم که صریح هم عمل می کند. وزیران را زمین گیر می کند و برخی وزیران برای حفظ خودشان مجبور به پول دادن می شوند. فلان نماینده از وزیر نفت، صد میلیون تومان پول به حساب بهزیستی فلان شهر می گیرد و هر جور دلش خواست، هزینه می کند! این فساد از فساد دیگری حکایت می کند که به "تایید صلاحیت" آنان انجامیده است. این گونه نمایندگان دنبال روش هایی هستند تا پولی را که بابت رفتن به مجلس هزینه کرده اند از طرق مختلف درآورند!
 این توضیح را بدهم که آقای مهندس نوروزیان سال ها در سبزوار رئیس اداره ی اطلاعات بوده است. آن زمان ایشان را به نام آقای رحیمی می شناختیم. اتفاقاً بهترین خاطرات ما هم از اداره ی اطلاعات سبزوار مربوط به دوران ریاست ایشان است. بعد ها دیگر مثل لطف ایشان را ندیدیم.  فشار ها و مزاحمت های سالانه ای که معمولا برای برگزاری مراسم سالگرد مرحوم دکتر شریعتی داشته ایم، در زمان ریاست ایشان نبود. من عکس هایی از جلسات نکوداشت دکتر شریعتی از دهه ی هفتاد دارم که حضور خود ایشان را در جلسه  نشان می دهد. در زمان مدیریت آقای نوروزیان این مزاحمت ها نبود. همین امسال( 1397) در خرداد ماه مزاحمت ها و محدودیت هایی برای برگزاری مراسم دکتر شریعتی در سبزوار و مزینان داشتیم و سخنران مدعو استادجامعه شناسی دینی که از تهران آمده بود، اجازه ی سخنرانی پیدا نکرد و حال آن که نهاد هایی مثل "انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه های سبزوار"، " انجمن اسلامی معلمان سبزوار" و  "انجمن مفاخر سبزوار" اطلاعیه ی دعوت داده بوند ولی اجرای جلسه، در سالن اداره ی فرهنگ و ارشاد  لغو شد.  مخالفت ها با سخنرانان مدعو در این سال ها فراوان بوده است. این گونه محدودیت و محرومیت برای کسانی اعمال شده که قانونا هیچ محکویتی مبنی بر محدودیت و محرومیت از حقوق اجتماعی نداشته اند! (محدودیت امسال، توسط مسوول دیگری غیر از اداره ی اطلاعات به ما اعلام شد!).  لازم است این خاطره ی خوش از دروره ی مدیریتشان را که در غیاب شان هم گفته ام، در حضورشان هم بگویم.
این جمع، نمایندگان گروه هایی هستیم که با وجود امید بسیار کم به اصلاح امور، از آقای روحانی در انتخابات 1392 و 1396 حمایت کرده ایم و هنوز هم در این شرایط که  بد و بلکه بدترین در طول چهل ساله ی بعد انقلاب است، از این انتخابمان پشیمان نیستیم. اگر به همان شرایط برگردیم، باز هم از آقای روحانی در قبال همان کاندیداها حمایت می کنیم! چون به اصل انتخابات معتقدیم، به صندوق رای معتقدیم و این راه را برای اصلاح کشور، درست می شناسیم. ما روش های انقلاب کردن، کودتا، محافظه کاری( حفظ وضع موجود )  و دخالت بیگانگان را قبول نداریم و فقط اصلاح وضع موجود را را درست می دانیم. حامی منتقد دولت بوده ایم. الان هم حامی منتقد هستیم. اعتدال آقای روحانی پشتوانه ی تئوریک ندارد و به لحاظ اندیشه و عقبه ی نیروی انسانی، بی ریشه است و به صورت گفتمان رایجی در نخواهد آمد. اکنون روحانی می خواهد چه کند؟ رابطه ی روحانی با  دانشگاهیان، نخبگان، روشنفکران و احزاب سیاسی، خوب نبوده است و در این زمینه خوب عمل نکرده است. روحانی نتوانسته ارزش پول ملی را حفظ کند و به معیشت مردم ضربه زده است. در طول 6- 5  ماه گذشته، قدرت خرید مردم، یک سوم تا یک دوم شده است. تعریف اعتدال، بر اساس عقلانیت و عدالت است، ولی روحانی بر اساس افراد مورد نظر خود (و برخی دیگر) عمل کرده است. از یک تحصیلکرده ی دانشگاهی بعید به نظر می رسد که بجای توجه به تئوری برای راهنمای عمل، اشخاص را معیار بگیرد! این است که زمینه ی فرصت طلبی در دولت ایشان هست و بسیاری از اطرافیانش، با تغییر آب و هوای سیاسی، تغییر خواهند کرد. آقای روحانی در دولت دوم خود، می بایست سخن از برجام را به آقای ظریف محول می کرد و خود به اشتغال نسل جوان ( بویژه تحصیلکرده) همت می گمارد و آن را اولویت می داد. کشور ما با داشتن بهترین جوانان تحصیلکرده که بالاترین سرمایه هایند، از نظر فراری دان مغز ها و نیروهای ی متخصص در جهان، بدترین شرایط را دارد. همراه با فرار سرمایه های انسانی، سرمایه های مادی هم از دست می رود که ظاهراً برای برخی از مقامات، مساله ای نیست. شاید برخی از کوتوله های سیاسی خیال می کنند که حکومت بر پخمگان آسانتر از حکومت بر نخبگان است! پس بگذار که ازکشور بروند!  این ها دردهای ما هستند.
   نشاط در کشور به شدت کاهش یافته است و کسی به فکر آن نیست. نوع نگاه غلط و شیوه عمل غلط تر در رابطه با محرم و صفر هم مزید بر علت اند. بهر حال اکنون اصلاح طلبان دارند آبروی خود را  به خاطر حمایت از این دولت از دست می دهند. انتقاد به اصلاح طلبان این است که چرا حرفی اساسی نمی زنید؟ هنوز روحانی بر حضور چهره های مثل شریعتمداری در وزارت، اصرار می ورزد! چرا روحانی نخواست از چهره های جوانتر و خوشفکرتر در دولت استفاده کند؟!
 بعد از حوادث اعتراضی دی ماه  ( 1396) جریانی از مشهد به راه افتاد که دولت را سرنگون کند. شعارها محدود به ضدیت با دولت نماند و کل ارکان حکومت را دربرگرفت و کار به جای باریک کشیده می شد! رهبری همه ی  ارکان حکومت را گردآورد و در توصیه به آن ها دستور داد که از همین دولت و کابینه ی روحانی باید حمایت کنند. با تاکید بر حمایت، فعلاً آنها هم که قصد براندازی دولت را داشتند، عقب نشینی کردند و فعلاً از دستور کارشان خارج کردند. ما اصلاح طلبان که از قبل، حمایت انتقادی خود را از این دولت داشتیم. دلسوزان کشور و مردم هم در این شرایط از دولت حمایت می کنند. اگر برای کشور راه حلی وجود داشته باشد، از طریق چنین گفت و گو هایی است که امثال بنده در این گونه جلسات داریم. ما گفت و گو نکرده ایم و درد را نشناخته ایم و نتیجتاً درمان را هم  نمی دانیم. باید گفت و گو کنیم.
    آقای دکتر علیرضا حمیدیان: دو مورد در باره ی عملکرد آقای نوروزیان بیان کردند. یکی از گذشته و در حمایت آقای نوروزیان از دکتر حسینی در نیمه ی اول دهه ی هفتاد. در آن زمان راست ها( محافظه کاران) تسلط داشتند و فشار آوردند که آقای دکتر حسینی( که نماینده ی دانشگاه بود)، نباید به شورای فرهنگی و اجتماعی فرمانداری بیاید. آقای نوروزیان به مخالفت برخاستند و گفتند: یک چهره ی فرهنگی دارید، اگر ایشان نیاید، کی بیاید؟!  این یکی از کار های شایسته مربوط به دهه ی هفتاد.
کار شایسته دیگر، مربوط به یک ماهه ی اخیر است  که منشأ بیانیه های تهدید آمیز را شجاعانه را بیان کردند. آن هم در استانی مثل خراسان رضوی که...  و من به سهم خودم ازین کار های شایسته تشکر می کنم.
نکته دیگر این که ما  آمده ایم رأی داده ایم و چاره ای هم جز رأی دادن نداریم. چون راه دیگری برای ما نمانده است. حالا نظارت استصوابی هم هست که دوستان در باره اش صحبت کردند. اگر آقای رئیس جمهور می خواهند که ما، در آینده هم رأی بدهیم، باید قدری هم ما را مراعات کند. باید بتوانیم پای صندوق رأی برویم. درست است که آقای روحانی دور دیگری ندارد و دیگر رأی نمی خواهد، ولی ما که هستیم و مجبوریم که از مردم رأی بخواهیم برخی کوتاهی ها باعث شده که ماهم زبانمان کوتاه شود. این خواهش را به گوش آقایان برسانید که ملاحظه آینده را بنمایند!
آقای دکتر حسین قدرتی: 1- بحث اعتدال را که آقای دکتر حسینی مطرح کردند،  من فکر می کنم که اعتدال آقای روحانی وجه اثباتی نداشت و حول شخصیت ها  بود: نه این و نه آن، هم این و هم آن! که همین هم دارد زیرآبش زده می شود. 2- مورد دیگری  جلسه استیضاح دکتر ربیعی وزیر کار در مقابل همه بود که  برای اولین بار سخن از گرفتن 400- 500 میلیون تومان پول توسط یک نماینده مطرح شد....در این ماجرا منتظریم، ببینیم جواب دولت چیست؟ نکند که کار به جایی برسد که به تحقق   شعار" اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا " بینجامد. 3-  و نکته سوم این که آقای روحانی گویا شرایط را شبیه دوران دکتر مصدق جلوه می دهند. اگر آقای روحانی آن دوران را مطالعه کنند، می بینند که از جهاتی درست است، ولی آن شفافیتی که مورد تاکید همه است، اگر وجود داشته باشد، مردم پشت ایشان می ایستند ولی با عدم شفافیت، کل نظام و کل ایران ضرر می کند.
آقای دکتر مهران صولتی باتوجه به نشست انجمن جامعه شناسان با رئیس جمهور و خلاصه مباحث مطرح شده، ده راهکار بهبود شرایط  ارائه دادند که احتمالاً خودشان منتشر نموده اند.
در پایان آقای نوروزیان سخنان خود را ارائه کرد.